Top 10 Legendarnych Broni w World of Warcraft

     

 

    Wpisy z serii "The Top on The Top" cieszą się dużym zainteresowaniem, więc postanowiłem kontynuować tą serie wpisów. A więc czas: „Top 10 Legendarnych broni w World of Warcraft”. Poruszę tutaj temat broni, które wg mojej osoby przychodzą mi w pierwszej kolejności na myśl o WoWie. Bronię, które każdy z nas zna i kojarzy, bez których nie wyobrażamy sobie World of Warcraft. Pamiętajcie, że to moja subiektywna lista i chętnie poznam wasze zdanie. Może byście jakąś broń dołożyli to tego rankingu, bądź któraś z wymienionych tutaj nie pasuje? Podzielcie się swoim zdaniem w komentarzu. Zaczynamy.

Anduin Lothar z Wielkim Mieczem Królewskim - fan art.

10. Great Royal Sword/Wielki Miecz Królewski

    Ogromny miecz dwuręczny nazywany również ostrzem Stormwind. Charakterystyczna broń jednego z wielkich rycerzy królestwa ludzi - Anduina Lothara. Masywny miecz z wyrytymi licznymi runami. Ostrze wręcz tańczyło w ręku Lothara, jednak kres jej światłości przyszedł w dniu inwazji wojsk Sojuszu na Blackrock Spire. Wojska orków i ludzi stanęły do ostatecznej bitwy w cieniu góry. Liderzy wojsk ruszyli ku sobie. Miecz i młot zwarły się w pojedynku. Wycieńczony Ogrimm, ostatecznym atakiem rozbił ostrze uderzając Anduina w głowę, zabijać go. Jednakże jego zastępca widząc całe zajście, podniósł pęknięty miecz i stanął do dalszej walki, przynosząc zwycięstwo Przymierzu a Ogrimma zniewalając. Od tamtej pory to Turalyon, jest właścicielem złamanego miecza. Istnieją spekulacje, iż miecz Światłości którym włada obecnie Exarcha to Wielki Miecz Królewski, świadczyć ma o tym jego budowa, czyli pęknięte ostrze w połowie. Braki w mieczu, paladyn uzupełnił magią Światłości, co dowodzi jego ogromnej mocy. W World of Warcraft broń „Ashkand, Wielki Miecz Bractwa”, przypomina ostrze Anduina a wyryte na inicjały AL na rękojeści, pozwalają nam domniemać, że może to być Wielki Miecz Królewski. Jednakże żadna z wyżej wymienionych teorii nie została oficjalnie potwierdzona.

Broxigar w raz z toporem Cenariusa - fan art by Alex Horley

 

9. The Axe of Cenarius/Topór Cenariusa

    Moim skromnym zdaniem, topór ten zasługuje na swoją obecność na tej liście. W samym World of Warcraft spotykamy go chyba raz w dodatku Legion, w jednym ze wspomnień Illidana, choć ręki nie dam sobie uciąć. Jest to topór stworzony przez Malfuriona Stormrage, wg instrukcji pół boga Cenariusa w trakcie Wojny Starożytnych, dla orkowego wojownika Broxigara. Jest to drewniany topór stworzony z magii druidów, nasączony esencja pierwotnego Kalimdoru. Bardzo lekki i ostry, mimo niepozornego wyglądu i materiału z którego został wykonany. Z łatwością przebijała każdego wroga. Topór dokonał tego, czego nie dokonała żadna inna broń czy magia w Warcrafcie. Brox w trakcie ostatecznej bitwy w Wojnie Starożytnych, wskoczył do portalu w pałacu królowej Azshary, który zaprowadził go na planetę Argus. Tym wyczynem chciał kupić trochę czasu dla swoich towarzyszy, by ci przerwali inwazje Płonącego Legionu. Brox przy pomocy magicznej broni, kład demony jak zboże na wietrze. Stos jego ofiar rósł. Zainteresował się nim upadły tytan. Widząc pana demonów, ork rzucił się na niego ze swym toporem w dłoni i ranił tytana w nogę, co nie udało się nikomu innemu. Brox zginął a wieki wybuch wyrzucił topór przez portal do Kalimdoru. Po bitwie, broń została odnaleziona przez Rhonina, który wrócił wraz z nią do teraźniejszości. Krasus pod postacią starego orka, udał się do Orgrimmaru wręczając topór Thrallowi opowiadając historie orka. Topór ostatecznie trafił w ręce siostrzenicy Broxa, Thury, który w jej dłoniach odegrał istotną rolę w losach Azeroth. Historie tą możecie poznać w książce "Stormrage" pióra Richarda A. Knaaka, a jeśli ciekawi was historia powstania broni zapraszam do lektury trylogii "Wojny Starożytnych" tego samego autora. 

 

Felo`melorn - fan art by Botos Vlad

 

8. Felo'melorn

    Runiczny miecz należący niegdyś do pierwszego króla wysokich elfów Dath'Remara Sunstridera. Władał nim przed Wojną Starożytnych, gdy był jeszcze wiernym sługą królowej Azshary. Runiczne ostrze zostało wykonane przez czarodzieje nocnych elfów Luminariana w jego magicznej kuźni zgodnie ze wskazówkami Dath'Remara. Miecz był klejnotem koronnym dynastii Sunstriders, który był przekazywany przez pokolenia. W trakcie Wojny Trolli ostatni król Wysokich Elfów - Anasterian Sunstriders, prawnuk Dath'Remara dzierżąc Felo'melorn, stanął do walki z legionami trolli. Ostrze cięło po kilku wrogów na raz, zsyłając trwogę i strach na przeciwników. Wielcy szamani trolli rzucali najmroczniejsze zaklęcia magii Voodoo na ostrze, lecz bez żadnego efektu. Legendy głoszą, że tysiące trolli padło od ostrza a ich krew zalewała ziemię pod wojownikiem, który nią władał. W trakcie Trzeciej Wojny, król Wysokich Elfów stanął do walki z upadłym księciem Lorderonu Arthasem Menethil na brzegu wyspy Quel'Danas, na której znajdowało się źródło magii elfów - Studnia Słońca. Był to zaciekły pojedynek, w trakcie  którego król elfów zdołał odciąć przednie nogi ożywionemu rumakowi księcia czyli Niezwyciężonemu. Arthas wpadł w szał, jednym potężnym uderzeniem rozbił magiczne ostrze króla, który zasłonił się przed mocarnym atakiem. Anasterian dalej walczył złamanym ostrzem, a nawet dotkliwie ranił człowieka w udo co nikomu do tej pory się nie udało. Pomimo mężnej postawy elfa, Ostrze Mrozu sięgnęło celu, król padł martwy. Po tych wydarzeniach rodowy miecz został odnaleziony przez braci Solanara i Falona, którzy to oddali je następcy tronu  Kael'thasowi. Książę elfów przekuł miecz przy mocy magii i żądzy zemsty na oprawcy swego ojca. Felo'melorn znów skrzyżował się z Ostrzem Mrozu u podnóża siedziby Lich Kinga. Ku zdziwieniu młodego Menethila, ostrze nie roztrzaskało się jak kiedyś. Zadowolony Kael wykrzyczał, że jest to magiczne ostrze przekute i ulepszone przez elfa, co uczyniło go lepszym. Jednak siły Ilidana poniosły klęskę i Kael musiały się wycofać z pod Korony Lodu. Dalszy los miecza nie był znany, prawdopodobnie zaginął na polu bitwy, gdy jego obecny właściciel ratował się ucieczką. W dodatku Legion, dowiadujemy się, iż Lyandra Sunstriders, daleka krewna królewskiego rodu wysokich elfów, postanowiła odnaleźć Felo'melorna. W tym celu udała się na miejsce pamiętnej bitwy, lecz od tamtego czasu słuch o niej zaginął. Wg Aethasa Sunreavera miała obsesję na jego punkcję, która ściągnęła na nią kłopoty, zapewne zginęła i stała się sługą Plagi. Obecny przywódca Tirisgardy, czytaj gracz klasy mag wraz z Aethasem i Moderą postanawiają odnaleźć zaginiony miecz rodu Sunstriders. Owe znalezisko umożliwi również powrót Aethasa w szeregi z Kirin Toru w Dalaranie. Udają się tropem Lyandry do Icecrow Citadel, gdzie Lich King, informuje ich, że ostrze wręczył dalekiemu potomkowi Sunstriders by mógł walczyć w jego imieniu z Płonącym Legionem. Potomkiem tym oczywiście była Lyadry jako nieumarła. Władca Plagi zgadza się by magowie udali się do niej, lecz ostrzega, że nie zapewni im ochrony przed jego sługami. Ostatecznie nieumarły elf zostaje pokonany a nowym właścicielem miecza staje się gracz - mag. Los pozostałych artefaktów z Legionu, spotkał również i Felo'melorn. Miecz oddał swoją moc na rzecz ratowania Azeroth.

 

Gorehowl w Heartstone

7. Gorehowl

    Legendarny topór będący w rodzinie Hellscreamow od lat i był przekazywany z ojca na syna. Dziadek Groma, Golmash wykorzystał topór do zabicia sześciu gronnów a ich serca zostały zabezpieczone w broni dając jej niesamowitą moc. Widniejącą czaszka na głowni topora, jest pamiątka po jednym z w/w groomów. Prawdopodobnie było to pierwszy groom, którego Golmash zabił wbijając mu topór w oko, gdy ten próbował go pożreć. Będąc w posiadaniu Groma, zbierał okrutne żniwo począwszy od draenei w trakcie oblężenia starej Hordy na Shattrath City, demony w trakcie ich inwazji, bądź ludzi w czasie Pierwszej Wojny. To właśnie ten topór przepołowił włócznie Mannorotha a następnie pozbawił go życia w trakcie cinematiku w grze Warcraft III. Legendarny oręż miał wielką moc, której nie sprostał nawet pół bóg Cenarius, gdy ten stanął do walki z hordami orków niszczących jego lasy. Po śmierci Groma, broń zabezpiecza Thrall, który to w późniejszych latach wręcza ją synowi Groma czyli Garoshowi. Młody Hellscream włada bronią, aż do dodatku Cataclysm, gdzie porzuca ją w krypcie Y'Shaarj. Topór zostaje odnaleziony przez Jaine i Lothemara. Od tamtej sytuacji losy broni nie są znane. My jako gracz możemy ją zdobyć z ostatniego bossa raidu Karazhan w dodatku TBC. W dodatku Warlords of Dreanor spotykamy ponownie Gorehowl w ręku Groma, który z czasem wręcza go swojemu synowi. Ostatecznie topór jest symbolem walki i śmierci szalonego orka z rąk swojego protoplasty Thralla. Od siebie dodam, iż Karę namiętnie raidowalem właśnie dla tego topora, lecz nigdy nie mogłem go zdobyć. Jak wyleciał to kto inny miał większy roll a zazwyczaj miałem pecha i bardzo rzadko dropił.

Mediv z Atiesh - postać z Heartstone

6. Atiesh - Wielki Kostur Strażnika

    Jeden z najsłynniejszych kosturów w World of Warcraft. To właśnie tą laskę w swoich dłoniach dzierżył najsłynniejszy ze Strażników - Mediv. Czas i miejsce stworzenia broni nie są znane, jedyne co wiadomo to to, że został utworzony z "ziarna  nienawiści" . Magiczna broń była noszona przez każdego Strażnika Azeroth co sugeruje, iż ma tysiące lat. Po śmierci Mediva, kostur po raz pierwszy nie został przekazany następcy, gdyż nie wiadomo kto ma nim być. Ręce na nim położyli magowie z Kirin Tor, którzy sprowadzili broń do Dalaranu. Znalazło się kilku odważnych magów, którzy podjęli próbę władania laską, lecz spotkała ich wszystkich szybka śmierć. Domyślam się, że nie byli w stanie opanować mocy kosturu. Rada Kirin Tor umieściła Atiesh za niewidzialna magiczna bariera oraz mianowali strażnika w postaci Angeli Dosantos. Wszystko trwało w jak najlepszym porządku do póki Archimond nie zniszczył całego miasta w tym też i broni. Kostur rozpadł się na 42 kawałki, które zostały rozrzucone po całym Azeroth. Kel'Thuzad zainteresował się kosturem i nakazał zdobycie wszystkich części kosturu. Nieumarłe sługi zdobyły 41 elementów bez korpusu Atiesh. Lich rozdał kawałki wśród swoich najwierniejszych sług z którymi przebywał w Naxxramas, zaś sam pozostawił sobie jeden element czyli głownie laski. Zaś korpus posiadał Magni Bronzebeard, lecz jak wyczytałem w bliżej nie określonych okolicznościach utracił swój element broni na rzecz C'thuna. W World of Warcraft przed pathem 3.0.2, gdy Naxxramas było jeszcze we Wschodnich Ziemiach Plagi, możemy złożyć ten legendarny kostur. Z  w/w radiu zdobyć możemy 40 elementów laski a ostatnie dwa elementy były w  rękach Kel'Thuzad i C'thuna. Atiesh jest przesiąknięte mocą spaczenia, ponieważ władał nim Mediv opętany przez Sargerasa. Posiadając złożony kostur, udajemy się z nim do Stratholme, gdzie dokonujemy oczyszczamy broni z magii fel. W World of Warcraft, korzystać z niej mogli magowie, kapłani, czarnoksiężnicy i druidzi. W zależności od klasy która w nim włada, laska posiadała inny odcień wstążki przy głowicy oraz miała inne statystki. Ciekawostka: W raidzie Karazhan w trakcie walki z ojcem Mediva, Nielasem Aranem, gdy gracz posiada Atiesh, mężczyzna wykrzyczy - "Gdzie to zdobyłeś? Czy on Ci to dał?". Posiadacz kosturu mógł się teleportować do Karazhan oraz przyciąga do siebie wrony :) Obecnie broń posiada Khadgar. 

Shalamayne - fan art by Krzysztof Rosiński

 

5. Shalamayne

    Legendarny elfi miecz, którym władał wielki król i wojownik Sojuszu Varian Wrynn, obecnie miecz jest w posiadaniu jego syna Anduina. Ostrze jest połączniem dwóch mieczy Shalla'tor z czerwonym klejnotem i Ellemayne z niebieskiemu. Historia ostrzy sięga czasów Wojny Starożytnych. To właśnie w tym czasie ostrza zostały wykute i przekazane bliźniaczym braciom Vor'lliarowi i Lo'Vellianowi. W bliższych nam czasach, ostrza były w posiadaniu Jainy Proudmoore, która wręczyła je w formie dwóch ostrzy Varianowi Wrynn, który to został podzielony przez magię Onyxi na dwie osoby. Ostrza miały wspomóc swoich posiadaczy w walce z czarną smoczycą w jej leżu. W trakcie walki Onyxia połączyła Varianow w całość i tym samym bliźniacze ostrza również się scaliły tworząc Shalamayne a jego pierwszą ofiarą była Onyxia. Po zwycięstwie król Stormwind City zatrzymał miecz, nauczył się władać nim jak i opanował umiejętność walki dwoma mieczami, gdyż Shalamayne mogło wrócić do swojej pierwotnej wersji dwóch ostrzy, gdy tylko Varian tego potrzebował. Umiejętności walki mieczem widzimy gdy Wrynn staje do walki z Garoshem w Dalaranie, bądź w trakcie inwazji na Broken Shore, gdy walczył przy użyciu dwóch ostrzy. Andiun Wrynn udał się na miejsce zagłady ojca, gdzie odnajduję legendarną broń. Gdy wziął ja w swoje dłonie, ostrze znów zabłysło blaskiem, lecz nie miało koloru czerwoni jak w ręku ojca tylko  rozbłysnął delikatną żółcią. Prawdopodobnie świadczyło to o wybranej ścieżce kapłana przez Anduina. To właśnie ten miecz ranił Mroczną Panią w oko w trakcie pojedynku  mak'gory z Sarufangiem. Doszło do rozłączenia ostrza na dwoje czego nie spodziewała się Sylvanas.

Ashbringer - fan art by /u/imadreamwalker

 

4. Ashbringer/Spopielacz

    Tej broni nie mogło tutaj zabraknąć. Kto z nas nie kojarzy słynnego Spopielacza, który w dłoni Tirion Fordringa roztrzaskał Ostrze Mrozu. Czy nie każdy paladyn czuł dumę gdy w dłoni ściskał tą broń? Klejnot koronny paladynów Srebrnej Ręki, ale wrócimy do początku. Podczas oblężenia Twierdzy Orków w Blackrock Spire w trakcie Drugiej Wojny, Wysoki Dowódca Alexnadros Morgaine znalazł tajemniczy czarny kryształ przy ciele jednego z czarnoksiężników Hordy. Jak się okazało, kryształ ten był swego rodzaju ucieleśnieniem mocy cienia a przybył do Azeroth z Dreanoru. Morgaine, gdy pierwszy raz dotknął kamień goła ręka, natychmiast została skażona. Jednak pochwycił znalezisko i zachował je dla siebie. Ściśle pilnował swojej tajemnicy przed innymi przez wiele lat, aż gdy do bram Królestwa Lorderonu zawitała Plaga. Okazał on kryształ innym dowódca Srebrnej Ręki, stwierdzili, że jest to przeciwieństwo Światłości, lecz można ją wykorzystać przeciw nadchodzącemu zagrożeniu. Jednak większość zebranych postanowiła go zniszczyć. W tym celu rzucili na kamień zaklęcia związane ze Światłością, lecz próba zniszczenia się nie powiodła, wręcz przeciwnie, kryształ wchłonął moc zaklęć i emanował blaskiem i mocą Światłości. Widząc powstały efekt, zdecydowali jednogłośnie, że z kryształu zostanie wykuta broń o wielkiej mocy, która to będzie niszczyć szeregi nieumarłych pozostawiając po nich tylko popiół. Alexnadros oraz Fairbanks udali się do Iron Forge - stolicy krasnoludów, tam Magni Bronzebeard w Wielkiej Kuźni wykuł majestatyczne ostrze. Zrobił to, gdyż miał nadzieję że broń przysłuży się do pomszczenia śmierci jego brata Muradina, który  jak uważał, zginął z rąk Plagi. Tak powstał Sprowadzający Popioły i tym samym przydomkiem nazywany był właściciel broni a pierwszym z nich był oczywiście Alexnadros Morgaine. Po zdradzie Arthasa, pozostali liderzy Srebrnej Ręki zjednoczyli się by stawić razem czoła Pladze. Broń siała zamęt w szeregach wroga, pod jego ostrzem grupami ginęli nieumarli. Legendarną bronią zainteresował się Kel'Thuzad, przywódca inwazji Plagi w Lorderonie. W tym samym czasie, Balnazzar obecny w ciele Saidana Dathrohan manipulował resztkami Srebrnej Ręki dla celów Płonącego Legionu. Gdy Alexnadros Morgaine pierwszy właściciel Ashbringera, postanowił zaatakować Undercity w którym panowała Sylvanas, Balnazzar zamierzał mu przeszkodzić, by bronić swojego brata Varimathrasa. Upiorny Demon w Podmieście, manipulował Mroczną Panią jak i jej poddanymi dla własnych celów a atak Srebrnej Ręki mógł pokrzyżować te plany. Balnazzar zawarł pakt z Kel'Thuzadem by wyeliminować Sprowadzającego Popioły. W tym celu demon omamił syna Alexandrosa, Renaulta, który to zwabił ojca do miasta Stratholme twierdzą, że jego brat Darion jest tam przetrzymywany. Nie czekając Renault, Alexandors oraz Fairbanks udali się do miasta, gdzie zaatakowały ich tysiące nieumarłych. Renault ukrył się, Fairbanks został pogrzebany żywcem pod stosem ciał a Alexnadros dalej walczył niszcząc co rusz kolejne fale napastników. Zmęczenie dopadło Morgaine, padł na kolana i opuścił miecz na ziemię. Na tą chwilę czekał Renault, wyszedł z ukrycia, podniósł ojcowski miecz i zadał Alexandrosowi śmiertelny cios w plecy, spaczając tym samym ostrze. Cel się powiódł, Balnazzar bez wysiłku przejął Srebrną Rękę przekształcając ją w Szkarłatną Krucjatę, mianując Renaulta na jednego z głównych dowódców, Kel'Thuzad wskrzesił ciało Alexandrosa wcielając go do pierwszych Czterech Jeźdźców oraz wręczył mu spaczonego Ashbringera. Darion najmłodszy z Morgaine dowiedział się o wszystkim od Fairbanksa, który przeżył rzeź. Udał się do Naxxramas z małą grupką żołnierzy Argent Dawn, gdzie odnalazł ojca. Niestety nie reagował on prośby syna o porzuceniu Plagi a wszelakie starania dążące do jego odkupienia zostały spalone na panewce. Zmuszony był zabić ojca co też uczynił, zabrał ze sobą pozostałość po nim czyli miecz. Kolejnym celem stał się jego brat Renault, który znajdował się w Szkarłatnym Klasztorze. Przybywając na miejsce, Renault był zdziwiony widokiem brata z ostrzem ojca. Wpadł w szał i zaatakował go. Starszy brat miał przewagę w tym pojedynku i gdy już miał zadać ostateczny cios Darionowi, duch ich ojca  wyłonił się z ostrza zabijać Renaulta mszcząc się za zdradę a następnie wrócił do swojego naczynia. Było jasne, że duch Alexnadrosa był związany z Ashbringerem. W trakcie jednego z ataków Plagi na Kaplicę Nadziei Światła, Darion przebił się mieczem, mając nadzieję że akt najwyższej miłości uwolni duszę ojca dając mu odkupienie, lecz tak się nie stało. Najmłodszy z Morgaine został wskrzeszony jako Rycerz Śmierci i stał się liderem Rycerzy Hebanowego Ostrza, po czym osiadł w latającej Cytadeli Acherus. Darion nadal był właścicielem spaczonego ostrza. Lider rycerzy Hebanowego Ostrza z polecenia Lich Kinga zaatakował Kaplicę Nadziei Światła. Doszło do krwawych walk. Nadzieją na zwycięstwo Argent Dawn było przybycie Tiriona Fordringa, który przez lata żył na wygnaniu. Na ten moment czekał władcą Plagi. Przy pomocy portalu przybył na miejsce oblężenia, gdzie ujawnił swój plan. Stworzył Rycerzy Hebanowego Ostrza z Acherus by zaatakowali kaplice, gdyż miał nadzieję, że Tirion przybędzie na miejsce. Tirion był prawdziwym celem tych wszystkich działań, wiedząc, że tylko Fordring jest dla jego zagrożeniem. Na koniec dodał, że nie dba o los Rycerzy Śmierci. Słysząc to Darion odwrócił się od swojego Pana jak i pozostali jego rycerze, oddał Ashbringera Tirionowi, który to w jego ręku został oczyszczony. Paladyn zaatakował Arthasa, zmuszając go do ucieczki przez portal. Jak wiemy Tirion jest jego właścicielem, aż dodatku Legion, gdzie ginie a nowym Spopielaczem (gdyż taki przydomek nosi każdy właściciel Ashbringera) stajemy się my, czyli gracz klasy paladyn. Kres wspaniałości ostrza nadchodzi, gdy Magni prosi posiadaczy legendarnych broni by z ich pomocą wydobyć moc z miecza Sargerasa. Plan się udaje a Ashbringer jak i inne bronię stają się pustym naczyniem dawnej mocy.

Doomhammer - fan art by imadreamwalker

 

3. Doomhammer/Młot Zagłady

    Słynny młot rodu Doomhammerów, który poznajemy wraz z jego przedostatnim właścicielem - Thrallem. Młot został wykonany z kałuży elementarnej lawy na planecie Dreanor przez orka o imieniu Gelnar. Są spekulacje, iż w wytworzeniu młota maczały palce Furie Żywiołów z Dreanoru. Rękojeść zazwyczaj wykonana była z mocnego dębowego drewna , która była wielokrotnie wymieniana, lecz głowica zawsze zostawała bez zmian. Młot Zagłady był przekazywany z ojca na syna, tak jak Ogrimm otrzymał go od swojego ojca Telkara. Orkowa legenda głosi, iż ostatni z rodu Doomhamera wykorzysta młot by zbawić swój lud a następnie stanie się jego klęska, po czym broń zmieni właściciela na  innego orka z poza klanu Czarnej Skały. Nowy właściciel będzie używał go na rzecz sprawiedliwości i dobra. Przepowiednia się spełniła. Poprzez manipulacje Gul'dana, orki upadły a ostatnim właścicielem broni w tym czasie był Ogrimm Doomhammer, który to na Azeroth przekazał oręż orkowi z poza klanu czyli Thrallowi. Młody wódz zebrał rozbite resztki klanów i dał im nowy dom. W trakcie Drugiej Wojny broń siała zamęt w szeregach wroga. To właśnie Młot Zagłady zniszczył ostrze Anduina Lothara, którym się zasłonił przed atakiem w efekcie miażdżąc mu głowę. Wraz ze zmianą właściciela, na młocie został wyryty symbol wilka, świadczący o przynależności Thralla. W dodatku Legion, jest nam dane jako graczowi klasy szaman dzierży tą legendarną broń. Jak i wszystkie bronie z owego dodatku tak i Doomhammer poświęcił swoją moc by wydobyć moc z miecza Sargerasa.

Blixnicza Ostrza Azzinotha - fan art by Stian S. Sundby

 

2. The Twin Blades of Azzinoth/Bliźniacze Ostrza Azzinotha

    Kto nie zna dwóch zielonych glewii najsłynniejszego łowcy demonów. Odważę się użyć stwierdzenia, że legendarne ostrza były ”mokrym snem” niejednego rogue bądź warka w TBC. W dniu dzisiejszym jest pragnieniem wielu graczy jako przedmiot do transmogu. Illidan Stormrage zdobył je w walce z pierwotnym właścicielem czyli demonem Azzinothem w trakcie Wojny Starożytnych 10 000 lat temu. Jest to charakterystyczny symbol tej postaci, mówiąc Ilidan widzimy jak dzierży w dłoni owe glewie krzyczący: „You are not prepared!” Łowca Demonów do perfekcji opanował sztukę walki nowym orężem. Pierwotnie stanowiły całość z możliwością rozłożenia na dwa osobne ostrza, taki stan broni najbardziej się przyjął i taką formę broni spotykamy w World of Warcraft. Są to pierwsze legendarne ostrza, które razem stanowiącą zestaw, dając właścicielowi wiele bonusów. W dodatku Legion wygląd ostrzy został delikatnie zmodyfikowany, lecz  dalej przypomniały tą samą broń z TBC. Ciekawostką jest fakt, iż jeśli jesteś wyposażony w oba ostrza  i pokonujesz bossa Peroth'arna w instancji Well of Eternity, widzący to Illidan powie: "Ciekawe ostrza posiadasz, Wydajesz się być przygotowany."

Ostrze Mrozu - fan art.

 

1. Frostmourne/Ostrze Mrozu

    „Ostrze Mrozu jest głodne”. Kto nie raz słyszał te słowa z ust Arthasa  Menethila. Jak i w poprzednim wpisie The Top on The Top, na pierwszym miejscu jest dodatek Wrath of The Lich King, ale jak mogło być inaczej. Ostrze Mrozu najsłynniejsze legendarne, runiczne ostrze w całej serii World of Warcraft i Warcraft III. Jak dla mnie nie ma najbardziej rozpoznawalnej broni w grze jak właśnie Frostmourne. Tak naprawdę cały dodatek został zbudowany na postaci Lich Kinga i jego miecza. Hmm, ale skąd się wzięło Ostrze Mrozu. Spieszę z wyjaśnieniami. Ner'zhul został przemieniony przez Kil'jaedena w Króla Licha za swoje nie powodzenia i knowania. Jego duch został połączony z runicznym pancerze jak i z samym ostrzem, po czym został uwięziony w bryle lodowej na szczycie Korony Lodu w Northrend. Mówiono, iż lód ten został sprowadzony aż z Wirującej Pustki. Pierwotna wersja była taka, iż Nathrezimowie wykuli zbroje jak i broń w celu kontrolowania duszy orka, która została w nich uwięziona. Jednak z zapowiedzi nowego dodatku dowiadujemy się, iż Ostrze Mrozu jak i Hełm Dominacji zostały stworzone w krainie Shadowlands w Kuźni Dominacji. Zapewne ten wątek zostanie szerzej wyjaśniony wraz z wejściem dodatku. Ner'zhul jednak nie był by sobą, gdyby nie zaczął działać na własną rękę, gdyż rola pionka Płonącego Legionu mu nie pasowała. Używając swoich mocy, wypchnął miecz z lodowej uwięzi i umieścił w jaskini, by wyczekiwał na osobę, która będzie w stanie dzierżyć ostrze a tym samym stanie się sługą uwiezionej duszy orka. Na cel obrał sobie młodego księcia Lorderonu, Arthasa Menethil. Rozpaczał szereg działań by sprowadzić paladyna do Northrend, począwszy od Kultu Potępionych, aż do Mal'Ganisa jako przynęty. Jak wiemy z WC III, książę wylądował na brzegach zimowej krainy. W jednej z bitew nieumarłe siły upiornego demona, zaatakowały tak licznie i z taką siłą, zmuszając Atrahasa do działania. Wyruszył on z Muradinem Bronzebeard, by odnaleźć legendarne ostrze. Dociera do jaskini, gdzie walczy ze strażnikiem ostrza, który ostrzega go przed konsekwencjami jakie go spotkają jak dobędzie tej zaklętej broni. To samo czyni Muradin, gdy wyczytuje inskrypcje na piedestale. Jednak już w tedy dla księcia było za późno, już wtedy moc Lich Kinga wpływała na jego działanie. Nie zważając na nic, rozbił lodową barierę i dobył oręż, zabijać (jak się w tedy wydawało) krasnoluda. Lich King posiadł władze nad Arthasem, zaczął do niego szeptać poprzez miecz. Starł się z Mal'Ganisem, który to w trakcie walki wyjawił mu wszystkie tajemnice, uznając, że Menethil już jest po ich stronie. Mylił się. Zapytał co w tej chwili ostrze szepcze do księcia. W odpowiedzi usłyszał, że nadszedł kres demona. Zdziwiony takim obrotem spraw, ostrze zabiło demona. Dalszych poczynań związanych z ostrzem nie będę zdradzał, zachęcam was do przejścia WC III, gdzie bliżej poznacie historie Ostrza Mrozu. Wspomnę jedynie, że legendarny miecz pochłonął tysiące dusz w tym m.in Uthera bądź Terenasa, a przekonujemy się o tym, gdy Ashbringera w dłoni Tiriona niszczy Frostmourne i uwiezione duszę w końcu są wolne. W dodatku Legion, gracz DK z resztek ostrza po ówczesnym zebraniu, wykonuje legendarne bronie dla swojej specjalizacji.

    Tak doszliśmy do końca naszego rankingu. Mam nadzieję, że wam się podobał i czekam na wasze zdanie czy wpisy serii „The Top on The Top” was interesują. Do zobaczenia za tydzień. 

Autor: Vegov